First days

Na een best ontspannen vliegreisje via Istanboel ben ik dan veilig in Kathmandu aangekomen waar Quint (mijn broertje) me staat op te wachten. Hij is blij mij te zien, maar ik ben minimaal net zo blij hem te zien. Hij heeft een ritje naar zijn appartement geregeld dat net buiten het toeristische centrum ligt. De Nepalese lopen hier tot ongeveer een uur of half 10 rond en kopen hun dagelijkse benodigdheden. Na half 10 is er dan ook bijna niemand meer op straat te bekennen, hier en daar wat zwerfhonden en af en toe ook een persoon. Heerlijk om in de drukte tussen de Nepalezen rond te lopen, maar wel wennen. Het is niet alleen druk met mensen, die je vrij vaak aanspreken, maar ook hier en daar een auto of een motor die zich door het steegje proberen te worstelen. Om in het toeristische gedeelte van de stad te komen moet je een levensgevaarlijk kruispunt oversteken, wat op zich wel te doen is als je er aan denkt dat de auto's aan de linker kant van de weg rijden.

Vervolgens lopen we langs een heilig plaatsje (zo vertelt Quint mij) waar vermoeide reizigers gratis kunnen rusten. Dit open tempeltje ligt vol afval en het stink er verschrikkelijk. Aan de achterkant liggen de koeien in een berg afval en begroet een vrolijk jongetje ons terwijl hij rustig aan het poepen is, Bizar. Het is een wereld met veel tegenstellingen. je ziet hele arme mensen, en vervolgens ga je een steegje in en kom je uit op een Irish pub waar je gewoon westers te eten krijgt.

De 2e dag vertrek ik met Quint samen naar Chitwan park, oftewel de ''jungle''. Tijdens de helse 7uur durende rit in de bus zweet je haast je schoenen uit. Helemaal omdat ze ons witte toeristjes achterin de bus hebben gezet waar de ramen niet open kunnen. Als we na een uur Kathmandu uitrijden (hoe dichter bij de rand je komt hoe meer afval en arme mensen) zie je het landschap veranderen. Je rijd op smalle weggen omgeven door terraslandbouw of onbegaanbare grond. De bus haalt constant andere vrachtwagens in waarna hij net op tijd voor de vrachtwagen komt om niet tegen een tegemoetkomende vrachtwagen aan te botsen. Maar al met al komt het iedere keer goed. In Chitwan is het heerlijk, met al die frisse lucht. We ontmoeten snel wat andere gasten vanuit heel de wereld (nieuw-zeeland tot Canada) waar we het heel gezellig mee hebben. In Chitwan zijn we gaan vogelspotten (blijkbaar iets wat de gids vooral leuk vond)en we hebben een wandeltocht door de jungle, een kanotocht en een olifantenrit gehad. Super mooie natuur en zeker een ervaring om nooit te vergeten. Vooral ook het wassen van de olifanten in de rivier. Op de laatste ochtend hebben we nog een stukje moeten rennen toen we plotseling een neushoorn tegen het lijf liepen. Maar gelukkig bleef de neushoorn zelf rustig chillen.

Na weer een ''bijzondere'' rit terug naar Kathmandu is hier mijn laatste nacht aangebroken en ga ik morgen met een vergelijkbare, nog iets langere busrit naar Pokhara, waarvan ik hele mooie dingen heb gehoord. De volgende ochtend ga ik naar het Himalaya Eye Hospital, waar mijn stage zal beginnen.

Al met al een super begin van dit avontuur en ik ben benieuwd wat het me nog meer gaat brengen.